Kategoria: poradnik

Uszkodzenia mechaniczne
Pielęgnacja wymion krów mlecznych jest bardzo ważna , maści nawilżają strzyki zwierząt  zapobiegając ich wysychaniu i pękaniu skóry. Dzięki temu podczas udoju zwierzęta są spokojniejsze, nie odczuwają bólu. Zdrowsze wymiona rzadziej ulegają infekcji mastitis, brodawek i innych chorób. Prawidłowo utrzymane wymię, chronione i leczone będzie długo dawało mleko. 

Mastitis

Zapalenie wymion to poważny problem dla dobrostanu. Zgłasza się je jako najczęstszą chorobę wśród bydła mlecznego przyczyniającą się do wysokiego odsetka uboju oraz mogącą być przyczyną jednego na osiem zgonów bydła. Zapalenie wymion to bolesna przypadłość. Powoduje one opuchliznę, stwardnienie  strzyku i zablokowanie żył mlecznych skrzepniętym mlekiem .Nieleczone powoduje całkowite zatkanie strzyku i utratę mleka. Maści regeneracyjne pomagają w leczeniu wymion, zmniejszają opuchliznę dzięki czemu antybiotyki szybciej radzą sobie z chorym strzykiem. Zapalenie wymion ma znaczące szkodliwe wpływy na jakość mleka. 

Opuchlizna okołoporodowa 

Często w okresie okołoporodowym wymiona pierwiastek jak i dorosłych krów mocno nabrzmiewają, powoduje to duży ból i dyskomfort zwierząt. Bardzo dużo ciekawych faktów wskazuje, że ten stan wynika z przygotowania krów do laktacji i wzmożonej produkcji mleka. Naszym zadaniem jest uśmierzenie im bólu, a idealnie do tego nadaje się maść Elemi. Krowy, które się dobrze czują, chętniej pobierają pasze i bezstresowo się doją. Skutkuje to lepszym wejściem w laktację, zmniejszeniem ryzyka wystąpienia chorób oraz poprawą jakości życia zwierząt.

            Wielu plantatorów uprawiających kukurydzę z przeznaczeniem na ziarno zastanawia się jak wykorzystać tak wielki potencjał, jaki wnoszą pozostałości po zebranej uprawie. Resztkami pożniwnymi nazywamy słomę oraz korzenie, które wprowadzają do gleby materię organiczną, z której chcemy uzyskać tak ważną dla naszej gleby próchnicę. W przypadku kukurydzy ziarnowej otrzymamy kilkanaście ton resztek pożniwnych, z tego względu ich bezpośrednie przyoranie (w uprawie z zastosowaniem orki), mogło by być uciążliwe. W celu pełnego wykorzystania potencjału nawozowego resztek ze słomy kukurydzianej zaleca się wcześniejsze rozdrobnienie uzyskanego materiału  na  ściernisku.  Kolejnym  ważnym  aspektem  przy wykorzystywaniu resztek pożniwnych jest zastosowanie około 5-8 kg azotu na tonę resztek pożniwnych. Niektórzy plantatorzy stawiają na zastosowanie azotu z nawozów mineralnych, a w przypadku plantatorów posiadających hodowlę zwierzęcą, decydują się na zastosowanie gnojówki lub gnojowicy. Ma to na celu dostarczenie pożywki dla mikroorganizmów powstałych w glebie, z uwagi na fakt niskiej zasobności resztek kukurydzianych w azot. Wszelkie zabiegi należy wykonać jak najszybciej, aby uzyskać jak największe korzyści.

Wszelkie wymienione wyżej wskazówki pomogą mikroorganizmom rozłożyć resztki pożniwne, ale nie wniosą nowych mikroorganizmom do gleby. W tym celu proponujemy zastosowanie preparatu „Naturalnie aktywny” w celu wzbogacenia gleby o liczne mikroorganizmy. Zalecane stosowanie to 20-40 l w 300 litrach wody/ha.

 

 

 

Brojlery, ich hodowla jest jednym z najbardziej opłacanych rodzajów chowu drobiu.
Możemy wyróżnić trzy sposoby karmienia: intensywny, półintensywny i ekstensywny. Każdy z nich charakteryzuje się inną metodą karmienia, czasem potrzebnym do przybrania ptaków na wadze oraz długością chowu brojlerów. Ze względu na duży nacisk na rynek ekologiczny coraz popularniejszą  metodą jest sposób – ekstensywny.
Chów brojlerów jest intensywny, dlatego należy karmić je mieszankami stanowiącymi źródło białka i energii.
Półintensywny chów sprawa, że brojlery osiągają swoją optymalną masę ciała w przeciągu półtora do dwóch miesięcy.
Chów ekstensywny to najwolniejszy rodzaj hodowli. Gospodarze karmią kury paszami, zbożami, pozostałości z pokarmu innych zwierząt i gospodarstwa, zielonkami, itp.
Ptaki mają tutaj nieograniczony wybieg.

Podstawowymi składnikami mieszanek dla brojlerów są:
– kukurydza
– pszenica
– jęczmień
– owies
– pszenżyto
Nasze Linie TOP są zatem doskonałym źródłem pokarmu dla wszystkich ptaków dlatego polecamy je naszym klientom.

Wysłodki buraczane mokre przez wielu rolników są ciągle mało popularne, a komponowane do dawki są dopiero w momencie, gdy wystąpi niedobór pasz objętościowych. W ostatnich latach dzięki dogodnym warunkom atmosferycznych oraz wystarczającej ilości opadów atmosferycznych, u większości gospodarstw udało się zgromadzić  zapasy  pasz  objętościowych.  Właśnie  dzięki zgromadzonym licznym zapasom pasz objętościowych również
i w tym roku niewielu hodowców decyduje się na wkomponowanie tego elementu do skarmianej dawki pokarmowej. Jednak jak powszechnie wiadomo że im więcej składników pokarmowych skomponowana jest dzienna dawka pokarmowa tym więcej korzyści
dla naszych zwierząt. Wysłodki mokre dzięki swoim właściwościom  pozytywnie wpływają na obniżenie możliwości wystąpienia ryzyka kwasicy. Wysłodki mokre charakteryzują się następującymi parametrami:

– Zawartość Energii: 6,8 – 7 MJ
– Pasza mlekopędna
– Sucha Masa około 20%

W naszej ofercie wysłodki mokre występują zarówno w balotach w wadze około 900 – 1000 kg, lub w luzie w ilościach cało samochodowych. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą.

Kukurydza na dobre zagościła w płodozmianie wielu gospodarstw. Część gospodarstw zdecydowała się na jej uprawę ze względów ekonomicznych lub szybką sprzedaż bezpośrednio po zbiorze, a inne ze względu na dość prostą uprawę.
Aby w pełni wykorzystać potencjał tworzenia skrobi w kukurydzy, konieczne są wysokie zawartości suchej masy w ziarnie, dlatego też zbiór roślin z odmian dent powinien odbywać się w oparciu o dojrzałość ziarna – wypełnienie na 3/4 ziarna skrobią twardą oraz kondycję roślin (stay-green), która pozwoli na odpowiednie ubicie silosu.
Kukurydza zajmuje bardzo ważną pozycję jako pokarm dla bydła,
a światowe tendencje zmierzają w kierunku zwiększenia jej udziału
w żywieniu krów. Trend ten wynika przede wszystkim z bardzo wysokiej wydajności plonowania kukurydzy oraz jej doskonałej przydatności żywieniowej.
Zebrany z pola materiał roślinny należy prawidłowo przygotować
i zakonserwować, po to aby jako paszę dla zwierząt móc wykorzystać go w późniejszym  okresie. Kukurydzę można zakisić, zasuszyć lub poddać chemicznej konserwacji.  W Polsce najpopularniejszą i najtańszą metodą konserwacji kukurydzy jest kiszenie: całych roślin (kiszonka z kukurydzy), kolb, czy tylko ziarna (CCM).
Kukurydza na kiszonkę zebrana w odpowiedniej fazie, pocięta, zabezpieczona odpowiednim środkiem zakiszającym, ubita i szczelnie okryta w czasie przechowywania nie zmienia swoich właściwości odżywczych nawet przez wiele lat. Zbyt wczesne otwarcie silosu zaburza prawidłową fermentację i obniża stabilność tlenową kiszonki. Jeżeli już na wstępnym etapie przygotowań do zbiorów mamy niewystarczającą ilość paszy z poprzedniego sezonu, to należy przygotować mniejszą pryzmę.

Kukurydza jest najważniejszą rośliną pastewną w naszej strefie klimatycznej i stanowi podstawę w tworzeniu dawki pokarmowej krów mlecznych.

Melasa jest chętnie stosowanym źródłem energii w dawkach pokarmowych dla krów mlecznych. Jej ilość winna być uzależniona od wartości pokarmowej pozostałych komponentów dawki. Używa się jej także  jako dodatek do zakiszania niektórych surowców roślinnych czy lepiszcze w produkcji mieszanek granulowanych, szczególnie wysłodków buraczanych, i nie tylko.
Melasa jest gęstą, lepką, o barwie od brązowej do ciemnobrunatnej, półpłynną masą powstającą w procesie rafinacji cukru. Ze 100 kg buraków cukrowych otrzymuje się jej ok. 2,5-4 kg. Posiada słabo alkaliczny odczyn oraz swoisty zapach (podobny do karmelu). Jest bogata w: wapń, fosfor, magnez, potas, sód, miedź, żelazo, mangan i cynk oraz witaminy z grupy B. Jako pasza znajduje zastosowanie głównie w żywieniu krów mlecznych. Stanowi doskonałe źródło energii dla mikroorganizmów bytujących w żwaczu. Szczególnie jest przydatna w dawkach, w których znajduje się nadmiar białka ulegającego szybkiej degradacji w żwaczu. Przy skarmianiu melasy należy jednak zwracać szczególną uwagę na dawkę pokarmową. Źle zbilansowana dawka poprzez nadmiar cukrów prowadzi do zwiększonej produkcji lotnych kwasów tłuszczowych, co w efekcie może doprowadzić do kwasicy żwacza. W żywieniu krów mlecznych udział melasy w mieszance treściwej w dawce z udziałem kiszonek z traw może wynosić około 9%, jednak trzeba pilnować wielkości podawanej dawki melasy, która pozwoli uzyskać zawartość cukrów rozpuszczalnych wynoszącą około 6% w suchej masie dawki. Dodawanie melasy do mieszanek dla bydła w znacznym stopniu zwiększa smakowitość paszy oraz poprawia jej zapach. Ponadto stanowi dobre lepiszcze uniemożliwiające  sortowanie poszczególnych komponentów paszy przez bydło żywione w systemie TMR.

Aby zrobić dobrą kiszonkę z kukurydzy musimy zwrócić uwagę na kilka najważniejszych kwestii.
– dokładne rozdrobnienie
– właściwa wilgotność surowca
– czystość zakiszanego materiału
– dokładne ubicie
– staranne okrycie (szybkie odcięcie dostępu powietrza).

Kiszenie polega na zakwaszaniu masy roślinnej kwasem mlekowym tworzonym przez bakterie. Bakterie fermentacji kwasu mlekowego znajdują się na roślinach. W warunkach beztlenowych bakterie te produkują kwas mlekowy, który zmienia środowisko na kwaśne.
W takich warunkach i przy odpowiednim stężeniu kwasu mlekowego kiszonka nie psuje się i można ją długo przechowywać, pod warunkiem, że nie ma do niej dostępu powietrza.
Podstawową częścią rośliny kukurydzy decydującą o jakości plonu
jest kolba. Niska zawartość w niej włókna, a wysoka łatwo strawnych węglowodanów powoduje, że jej wartość energetyczna jest o ponad 60% wyższa niż łodygi i liści. W związku z tym nie należy się spieszyć ze zbiorem kukurydzy na kiszonkę. Opóźnienie terminu zbioru
z dojrzałości mlecznej do woskowej ziarna zwiększa udział kolby
w suchej masie całej rośliny z 35% do ok. 50%. Natomiast zwiększenie udziału kolby w suchej masie całej rośliny kukurydzy z 45% do ok. 55% powoduje spadek zawartości włókna o ¼ i wzrost wartości energetycznej o 10%.
Optymalny termin zbioru kukurydzy na kiszonkę to faza woskowa lub woskowo-szklista ziarna. Wtedy zawartość suchej masy wynosi
od 30% do 35%. W tej fazie wegetacji w ziarniaku jest dużo skrobi
i można go łatwo rozdrobnić walcami sieczkarni. Uzyskuje się wówczas najwyższy plon suchej masy z hektara. Nie zaleca się natomiast opóźniać zbioru kukurydzy do zakiszania, ponieważ już przy 37% suchej masy uzyskuje się materiał suchy, twardy i trudny do rozdrobnienia. Słabo rozdrobnioną zielonkę trudno dokładnie ubić
w silosie czy na pryzmie, a tym samym stworzyć warunki beztlenowe, niezbędne do rozwoju bakterii kwasu mlekowego. Pozostające powietrze sprzyja rozwojowi pleśni i grzybów, które mając wystarczającą ilość składników pokarmowych, produkują toksyny mające negatywny wpływ na zdrowie i rozród krów.

Zwożąc zielonkę do silosu lub na pryzmę należy ją rozrzucać równomiernymi warstwami i od razu ubijać. Najlepiej sprawdzają się
w tym ciągniki kołowe. Ugniatanie powinno trwać jeszcze przez
1 godzinę po zwiezieniu ostatniej przyczepy. Ubijanie jest czynnikiem ograniczającym szybkość napełniania silosu lub formowania pryzmy, ale nie należy się z tym spieszyć, gdyż pozostawione resztki powietrza przedłużają proces zakiszania (obniżania pH kiszonki), a to podwyższa straty składników pokarmowych.

Kukurydza jest rośliną bardzo łatwo zakiszającą się ze względu na duża zawartość cukrów rozpuszczalnych. Kiszonkę bardzo dobrej jakości można przechowywać bez strat przez długi okres.

Biorąc pod uwagę te wszystkie  czynniki powinniśmy  otrzymać  dobrej jakości kiszonkę dla naszych zwierzaków .

Chcemy zwrócić państwu szczególną uwagę w żywieniu zwierząt wysłodkami buraczanymi.

Dawka pokarmowa z  udziałem  wysłodków  buraczanych  zapewnia prawidłową   syntezę   białka  przez  mikroflorę  żwacza i korzystnie wpływa na obniżenie poziomu mocznika w mleku. Między innymi z tych powodów wysłodki buraczane są bardzo dobrym komponentem dawek  pokarmowych  dla  krów  mlecznych,  niezależnie  od  ich wydajności mlecznej.

Obniżą ryzyko wystąpienia kwasicy.

Suchą masę wysłodków stanowią  przede  wszystkim  węglowodany strukturalne, a więc włókno surowe, w skład którego wchodzi celuloza, hemiceluloza, lignina, pektyny oraz związki azotowe. Zawartość pektyn w  suchej  masie  wysłodków  wynosić  może  od  10  do 30%,  a  ich fermentacja przez bakterie żwaczowe jest dużo wolniejsza od skrobi, stąd też zastąpienie części dawki pasz zbożowych wysłodkami buraczanymi obniża poziom skrobi, a w efekcie ogranicza ryzyko wystąpienia kwasicy żwacza. Wszystkie rodzaje wysłodków buraczanych posiadają wysoką zawartość potasu (0,6–0,8% w s.m.)
i wapnia (0,8–1,0% w s.m.), a niską fosforu (ok. 0,1% w s.m.).

Ze względu na zawartość wody wysłodki dzielimy na mokre – do 12% suchej masy, prasowane – 21–22% suchej masy, suszone – około 90% suchej masy oraz uszlachetnione – suszone z dodatkiem melasy.

Kiszone wysłodki buraczane prasowane są paszą soczystą i mlekopędną i należą do najsmaczniejszych pasz dla krów mlecznych. Powodują także „wiązanie” pasz treściwych, uniemożliwiając krowom sortowanie. Dobowa dawka dla krów mlecznych w okresie zasuszenia wynosi 1–3 kg a w szczycie laktacji 2–6 kg.

Paszą o bardzo dużym potencjale energetycznym oraz całkowicie bezpieczną pod względem ryzyka zakwaszenia żwacza są suche wysłodki buraczane. Energia tej paszy stanowi około 80–85% wartości  kukurydzy,  a  o  zasobności  energetycznej  decydują węglowodany, zwłaszcza pektyny, które są doskonale wykorzystywane przez bakterie żwaczowe. Ich fermentacja przebiega powoli i nie zagraża nadmiernym obniżeniem pH treści żwacza.

Zachęcamy Państwa do korzystania z naszej oferty Top Energy. Produkty i doradztwo odnośnie żywienia znajdziecie w naszych punktach sprzedaży.