Kategoria: artykuł

W odchowie cieląt istotną rolę odgrywa wiele czynników, jednak najistotniejszym – wpływającym na właściwy ich rozwój – jest żywienie. Odchów zdrowych i prawidłowo rozwiniętych cieląt decyduje o efektywności hodowli i użytkowaniu bydła. Błędy popełnione w jego trakcie mają negatywny wpływ na ogólną kondycję zwierząt, ich zdrowotność, wydajność, a co za tym idzie i opłacalność produkcji. Żywienie powinno być tak prowadzone, aby odchować zwierzęta zdrowe, silne, dające doskonałe efekty w opasie lub reprodukcji.

Po urodzeniu cielę rasy mięsnej zostaje ze swoją matką aż do odsadzenia, tj. ok. 7 miesiąca życia. Przez cały ten czas pobiera bezpośrednio mleko od matki, ucząc się stopniowo pobierania innych pasz. Niezależnie od rodzaju wychowu oraz przeznaczenia bydła, najważniejszą czynnością hodowcy jest upewnienie się czy świeżo urodzone cielę pobrało siarę od matki. Siara, czyli pierwsze mleko, jest „eliksirem życia” zawierającym przeciwciała (immunoglobuliny), które na wiele tygodni gwarantują noworodkowi odporność na wiele chorób.

Ustalając moment odsadzania warto uwzględnić plany związanez obrotem stada, sytuację paszową w gospodarstwie, a także kondycję cieląt i krów-matek. Odsadki przeznaczane na sprzedaż można odłączać nawet w wieku 8 miesięcy. Natomiast planując opas we własnym gospodarstwie można przetrzymywać je również nieco dłużej.

Po odsadzeniu należy połączyć cielęta w grupy. Warto, aby grupy te były wyrównane pod względem wieku oraz masy ciała. Należy również unikać nadmiernej obsady zwierząt, gdyż może się to przyczyniać do nadmiernej rywalizacji między zwierzętami (m.in. o dostęp do paszy). Ponadto może wzmagać stres, co w tym okresie jest wyjątkowo niekorzystne. Przez około miesiąc po odsadzeniu u cieląt adaptują się do nowych warunków. W tym czasie występuje u nich stres poodsadzeniowy wynikający z odseparowania od matki. Jest to zjawisko naturalne, lecz jednocześnie obciążające dla organizmu. W tym okresie obserwuje się często spadek masy ciała (średnio o 10%). Ponadto wysoki poziom stresu skutkuje obniżeniem odporności zwierząt. W rezultacie cielęta są znacznie bardziej narażone na choroby.  Dlatego należy minimalizować występowania czynników stresogennych, aby nie potęgować stresu poodsadzeniowego.
Odchów cieląt stanowi podstawowy element w cyklu produkcyjnym żywca wołowego. Opłacalność chowu i hodowli bydła mięsnego w znacznej mierze zależy od ilości
i jakości odchowanych cieląt. Ponadto przebieg tego okresu kształtuje przyszłą przydatność użytkową zwierząt. Dlatego o cielęta należy dbać na każdym etapie ich odchowu.

Tak silne mrozy, jakich doświadczamy od kilku dni, dają się we znaki nie tylko ludziom. Cierpią też zwierzęta, często niepotrzebnie, zwłaszcza gdy ludziom zabraknie wyobraźni. Najważniejsze jest aby
w oborach uszczelnić okna, drzwi oraz budy naszych czworonogów.
W silne mrozy najmniejsze szanse na przeżycie mają zwierzęta stare, chore i krótkowłose.
Na zmarznięcie najbardziej narażone są zwierzęta bezpańskie i psy łańcuchowe. Aby mogły zażyć ruchu i się rozgrzać, co jakiś czas trzeba je spuszczać z łańcucha. “Przynajmniej raz dziennie pies powinien też ciepło zjeść, np. kaszę gotowaną z warzywami albo mięsem. Ważne jest, by zjadł od razu. Zapas mokrego pokarmu na dworze zamarznie,
a pies z lodu nie skorzysta”. Podobnie z wodą – dlatego najlepiej dolewać ją na bieżąco. Jeśli już zwierzę musi dostać jedzenie “na zapas”, sprawdzi się sucha karma w misce ustawionej tak, by nie zasypał jej śnieg.
Szczególnie zimą ważne jest, by buda była dostosowana do wymiarów psa (w zbyt obszernej trudno się ogrzać) i wyścielona słomą lub sianem, a nie kocami i poduszkami, które szybko namakają. Wejście można przysłonić kawałkiem koca, a przed nim położyć drewnianą płytę, aby pies, przebywając na zewnątrz, kładł się na niej, a nie na zamarzniętej ziemi.
Na uwadze oczywiście musimy mieć też nasze zwierzaki oborowe.
W tak niskich temperaturach przeciąg może być dla zabójczy szczególnie dla  małych cieląt.
Należy pouszczelniać wszystkie niepotrzebne otwory, nie żałować słomy i pilnować wody żeby nie zamarzła w poidłach, oraz pamiętać
o dodatkach mineralno-witaminowych aby nasze zwierzaki czuły się lepiej.
Przypomnieć też możemy, że zaniedbanie zwierząt z premedytacją podlega karze sądowej.
Dbajmy o swoje zwierzaki  w tym szczególnym zimnym  ciężkim czasie.

Parametrem na podstawie którego można wnioskować o prawidłowo-ści żywienia pod względem białkowo – energetycznym jest mocznik.  Właściwy jego poziom powinien kształtować się na poziomie
200–250 mg/litr mleka.  Jego zawartość w mleku przekraczająca
300 mg/l stanowi informację o nadmiernej zawartości białka względem dostarczonej energii. Zbyt wysoka zawartość białka w paszy  prowadzi do zwiększonej koncentracji amoniaku w żwaczu oraz zmian jego pH. Przejawiać się to może u krów zaburzeniami w rozrodzie, występującymi chorobami metabolicznymi do których można zaliczyć miedzy innymi choroby racic jak również obniżoną produkcyjnością stada.  Mocznik jako parametr  mleka  informuje zatem kiedy podawane białko nie jest wykorzystywane  i wydalany jest nadmiar azotu ale również kiedy dawka pokarmowa charakteryzuje się niskim poziomem białka.

Poziom mocznika wzrastać może przy wysokiej zawartości w zadawa-nej dawce pokarmowej sianokiszonek z traw i roślin motylkowych. Aby zadbać o poprawność zbilansowania dawki pod względem  energetyczno – białkowym można podawać krowom komponenty paszowe takie jak: wysłodki buraczane oraz melasa buraczana należące do linii komponentowej „TOP ENERGY” ale również kiszone gniecione ziarno kukurydzy, suche gniecione ziarno kukurydzy z linii „CORN ENERGY”.

Z kolei niska zawartość w mleku mocznika kształtująca się na poziomie poniżej 150 mg/l informuje o deficycie w żwaczu łatwo dostępnego białka w stosunku do dostarczonej energii co przejawia się nie wykorzystaniem możliwości genetycznych krów.

Podsumowując stwierdzić można że stężenie mocznika obecnego w mleku  pozwala na skuteczne monitorowanie stada pod względem  właściwego wykorzystania białka w układzie pokarmowym krów.

Prawidłowe żywienie zwierząt gospodarskich jest najważniejszym elementem produkcji zwierzęcej, gdyż to właśnie odpowiednio zbilansowana dawka pomaga w regulacji wszystkich procesów w organizmie zwierzęcia. Przede wszystkim ma istotny wpływ na zdrowie, rozwój i wzrost, rozród oraz komfort życia hodowanych zwierząt.
Optymalne żywienie zwierząt prowadzi do prawidłowego wykorzystywania składników pokarmowych, co niesie za sobą obniżenie kosztów produkcji oraz zmniejsza zanieczyszczenie środowiska.

Produkcja zwierzęca ciągle rozwija się na wielu płaszczyznach (genetyka, fizjologia) w celu optymalizacji produkcji, której założeniem jest zwiększanie wydajności przy jednoczesnym zmniejszaniu kosztów. Pozwoli to uzyskać coraz lepszy wynik ekonomiczny przy zachowaniu odpowiedniego dobrostanu zwierząt.

W zależności od ilości danego pierwiastka w organizmach żywych, związki mineralne możemy podzielić na trzy grupy:

makroelementy: wapń (Ca), fosfor (P), sód (Na), potas (K), chlor (Cl), siarka (S), magnez (Mg),
mikroelementy: żelazo (Fe), miedź (Cu), mangan (Mn), cynk (Zn), kobalt (Co), jod (J), molibden (Mo), selen (Se), fluor (F), chrom (Cr),
pierwiastki śladowe: nikiel (Ni), krzem (Si), bor (Bo), wanad (V), cyna (Sn), glin (Al), ołów (Pb), lit (Li).

Pokrycie zapotrzebowania organizmu na składniki mineralne zależy od ich zawartości w paszach, rodzaju związków, w jakich są podawane oraz od możliwości ich wykorzystywania i przyswajania. Niedobór ich w organizmie prowadzi bardzo szybko do zaburzeń w przebiegu procesów życiowych, ale i nadmiar niektórych z nich może oddziaływać toksycznie, co pociąga za sobą zaburzenia hormonalne oraz występowanie wielu stanów chorobowych

Utrzymanie bydła mięsnego nierozłącznie wiąże się z pastwiskiem.
O ile latem hodowcy nie mają żadnych wątpliwości, co do całodobowego utrzymania swoich stad pod gołym niebem, o tyle
w okresie zimowym wielu zastanawia się czy silne mrozy nie wpływają ujemnie na krowy, które w tym okresie są zwykle cielne oraz urodzone w tym czasie cielęta. Warunkiem koniecznym takiego utrzymania jest ochrona przed silnymi wiatrami np. trwała zapora z bel słomy, zadaszone i suche legowisko, posłane suchą słomą, stały dostęp do wody oraz paszy objętościowej. Opinię taką potwierdza wielu specjalistów opiekujących się mięsnymi stadami. Zgodnie podkreślają, że utrzymanie bydła na wolnym powietrzu to najlepsze co może dla nich być. Trzeba jednak pamiętać, że żywienie musi także w pełni pokrywać zimowe zapotrzebowanie zwierzęcia, tak by pomimo trudnych warunków atmosferycznych zwierzę mogło również przyrastać.

W takiej sytuacji świetnie sprawdzą się nasze produkty z linii TOP Energy, Top Protein i Corn Energy.