Melasa jest chętnie stosowanym źródłem energii w dawkach pokarmowych dla krów mlecznych. Jej ilość winna być uzależniona od wartości pokarmowej pozostałych komponentów dawki. Używa się jej także jako dodatek do zakiszania niektórych surowców roślinnych czy lepiszcze w produkcji mieszanek granulowanych, szczególnie wysłodków buraczanych, i nie tylko.
Melasa jest gęstą, lepką, o barwie od brązowej do ciemnobrunatnej, półpłynną masą powstającą w procesie rafinacji cukru. Ze 100 kg buraków cukrowych otrzymuje się jej ok. 2,5-4 kg. Posiada słabo alkaliczny odczyn oraz swoisty zapach (podobny do karmelu). Jest bogata w: wapń, fosfor, magnez, potas, sód, miedź, żelazo, mangan i cynk oraz witaminy z grupy B. Jako pasza znajduje zastosowanie głównie w żywieniu krów mlecznych. Stanowi doskonałe źródło energii dla mikroorganizmów bytujących w żwaczu. Szczególnie jest przydatna w dawkach, w których znajduje się nadmiar białka ulegającego szybkiej degradacji w żwaczu. Przy skarmianiu melasy należy jednak zwracać szczególną uwagę na dawkę pokarmową. Źle zbilansowana dawka poprzez nadmiar cukrów prowadzi do zwiększonej produkcji lotnych kwasów tłuszczowych, co w efekcie może doprowadzić do kwasicy żwacza. W żywieniu krów mlecznych udział melasy w mieszance treściwej w dawce z udziałem kiszonek z traw może wynosić około 9%, jednak trzeba pilnować wielkości podawanej dawki melasy, która pozwoli uzyskać zawartość cukrów rozpuszczalnych wynoszącą około 6% w suchej masie dawki. Dodawanie melasy do mieszanek dla bydła w znacznym stopniu zwiększa smakowitość paszy oraz poprawia jej zapach. Ponadto stanowi dobre lepiszcze uniemożliwiające sortowanie poszczególnych komponentów paszy przez bydło żywione w systemie TMR.
