Kukurydza na dobre zagościła w płodozmianie wielu gospodarstw. Część gospodarstw zdecydowała się na jej uprawę ze względów ekonomicznych lub szybką sprzedaż bezpośrednio po zbiorze, a inne ze względu na dość prostą uprawę.
Aby w pełni wykorzystać potencjał tworzenia skrobi w kukurydzy, konieczne są wysokie zawartości suchej masy w ziarnie, dlatego też zbiór roślin z odmian dent powinien odbywać się w oparciu o dojrzałość ziarna – wypełnienie na 3/4 ziarna skrobią twardą oraz kondycję roślin (stay-green), która pozwoli na odpowiednie ubicie silosu.
Kukurydza zajmuje bardzo ważną pozycję jako pokarm dla bydła,
a światowe tendencje zmierzają w kierunku zwiększenia jej udziału
w żywieniu krów. Trend ten wynika przede wszystkim z bardzo wysokiej wydajności plonowania kukurydzy oraz jej doskonałej przydatności żywieniowej.
Zebrany z pola materiał roślinny należy prawidłowo przygotować
i zakonserwować, po to aby jako paszę dla zwierząt móc wykorzystać go w późniejszym okresie. Kukurydzę można zakisić, zasuszyć lub poddać chemicznej konserwacji. W Polsce najpopularniejszą i najtańszą metodą konserwacji kukurydzy jest kiszenie: całych roślin (kiszonka z kukurydzy), kolb, czy tylko ziarna (CCM).
Kukurydza na kiszonkę zebrana w odpowiedniej fazie, pocięta, zabezpieczona odpowiednim środkiem zakiszającym, ubita i szczelnie okryta w czasie przechowywania nie zmienia swoich właściwości odżywczych nawet przez wiele lat. Zbyt wczesne otwarcie silosu zaburza prawidłową fermentację i obniża stabilność tlenową kiszonki. Jeżeli już na wstępnym etapie przygotowań do zbiorów mamy niewystarczającą ilość paszy z poprzedniego sezonu, to należy przygotować mniejszą pryzmę.
Kukurydza jest najważniejszą rośliną pastewną w naszej strefie klimatycznej i stanowi podstawę w tworzeniu dawki pokarmowej krów mlecznych.